Power Macintosh 6100

Pierwszy komputer z nową nadzieją Apple - procesorem PowerPC.
W okresie rodzącej się dominacji Intela na rynku procesorów i architektury x86 spotkało się trzech komputerowych gigantów - Apple, IBM i Motorola. W 1993 roku Intel zaprezentował nowy proccesor o niespotykanej do tej pory mocy obliczeniowej - Pentium 60. PowerPC stworzono jako odpowiedź na Pentium. Zastosowano odmienną architekturę - PPC jest procesorem RISC (Reduced Instruction Set Processor), zaś dotychczasowe 68xxx oraz produkty Intela to procesory CISC (Complex Instruction Set Processor). Dzięki temu procesor PPC jest znacznie wydajniejszy niż Pentium o porównywalnej szybkości zegara, wydziela również mniej ciepła. Procesor taki miał być też tańszy od Pentium.
Wszystko byłoby idealne, gdyby nie główny minus - brak dedykowanego oprogramowania. Podczas, gdy Intel oferował kompatybilność na poziomie rozkazów procesora, PowerPC cierpiał na młodzieńczą chorobę - programiści Apple stworzyli nową wersję systemu - MacOS 7.1.2, który pozwalał, w trybie emulacji, na uruchamianie programów przeznaczonych dla procesorów 68xxx, lecz programy te pracowały wolniej, niż na maszynach poprzedniej generacji.

Power Macintosh 6100/66
Komputer, który posiadam to Power Macintosh 6100/66

Nowy Powermac został umieszczony w obudowie znanej z komputera Quadra 610. W celach oszczędnościowych zrezygnowano z pamięci video - komputer korzysta z RAMu (do 615kB w zależności od rozdzielczości i głębi kolorów). Wyposażono go w jeden slot PDS/Nubus, dzięki któremu można było zainstalować kartę grafiki lub AV, dzięki którym zwalniano RAM od operacji graficznych. Dzieki temu można było także podłączyć dwa monitory, co zwiększało obszar roboczy. Na uwagę zasługuje także, nie wiedzieć czemu, zmienione wyjście video: ze znanego z wcześniejszych modeli DB-15 na HDI-45, spotykane tylko w pierwszych seriach Powermaków. Standardowy monitor Apple można było podłączyć przez odpowiednią przejściówkę.
PowerMac 6100 był sprzedawany w kilku wariantach:
  • 6100/60 z procesorem 60MHz; wprowadzony 14.03.1994
  • 6100/60av j.w. - slot PDS wypełniony kartą AV (2Mb VRAM, video in/out)
  • 6100/66 z procesorem 66MHz i L2 cache; wprowadzony 3.01.1995
  • 6100/66 DOS Compatible j.w. - slot PDS wypełniony DOS Compatibility Card (o niej niżej)
  • 6100/66av wprowadzony 3.02.1995; analogicznie do 6100/60 - slot PDS zawiera kartę AV
    Komputer był również sprzedawany w komplecie z monitorem oraz różnymi twardymi dyskami jako Performa 611xCD (6110CD, 6112CD, 6115CD, 6116CD, 6117CD, 6118CD).

    Power Mac 6100 DOS Compatibility Card
    Kilka zdań należy się też karcie DOS Compatibility Card (na zdjęciu powyżej), którą również posiadam. Jest to bardzo ciekawe rozwiązanie, choć w swoim czasie niezwykle kosztowne (wraz z pamięcią cena takiej zabawki osiągała wysokość prawie 1000,00$). Kartę możemy obsadzić w slocie PDS (niestety rezygnując z grafiki lub AV). Standardowo karta dostarczana była bez pamięci (mogła korzystać z pamięci RAM) oraz z DOSem 6.22 i Windowsem 3.1
    Karta zawierała potężny, jak na owe czasy, procesor 486DX2/66, kartę dźwiękową zgodną z Sounblasterem 16, wsparcie dla sieci, slot na jedną kość SIMM (max. 32 Mb RAM). Obydwa "komputery" mogły pracować jednocześnie, przełączanie między środowiskami następowało przez kombinację klawiszy. W przypadku korzystania z dwóch monitorów, na jednym możemy mieć MacOS, a na drugim Windows. Karta korzystała z twardego dysku Maka, jego stacji dyskietek i napędu CD, przenoszenie plików pomiędzy DOSem a MacOSem było możliwe przez specjalny schowek (w stylu Clipboardu). Mimo swej wysokiej ceny krótka seria PowerMac 6100/66 DOS Compatible została wyprzedana, a same karty cieszyły się sporym powodzeniem. Jak zwykle w takich pzrypadkach użytkownicy testowali zgodność karty w różnych środowiskach. Podobno można uruchomić na niej Windows 95.


    Krótka metryczka komputera:


    Powrót do strony głównej